'Εβιελ η μικρή νεράιδα 2ο

Η Εβιελ εσταξε λιγο μαγικο φιλτρο στο στομα του και ο Εμιρελ ξυπνησε.

Τα βλεμματα τους συναντηθηκαν  και σταθηκαν  εκει.

Η Εβιελ  με τρεμαμενη φωνη του εξηγησε  ποια ηταν, τι ειχε γινει και τι θα γινοταν από κει και περα αν αργουσαν να γυρισουν πισω.

Ο Εμιρελ σαστισμενος, βγηκε από τη σπηλια ,και ειδε τους στρατιωτες του να πανηγυριζουν.Ειχαν κανει ένα κυκλο  και ζητωγραυγαζαν.τι ειχε συμβει?

Το ξωτικο της μαγισσας  αυτό που ερχοταν κάθε βραδυ να επιβλεψει , ειχε κανει το λαθος να ερθει και αποψε..Τι εγινε δεν μπορω να σας το πω γιατι το παραμυθι είναι για μικρα παιδια και η βια απαγορευται.

Το θεμα ηταν ότι τα μαγια εχαν λυθει  και ο Εμιρελ με τους στρατιωτες του ηταν παλι ετοιμος για μαχη.

Εκεινο το βραδυ πεταξαν ολοι μαζι  για τη νεραιδοχωρα

Η νυχτα  εβγαλε τα αστερια της να τους δειχνουν το δρομο

Το επόμενο πρωί βρήκε την νεραιδουπολη στη χειροτερη  στιγμη από την ημέρα που οι νεράιδες αποφάσισαν να την κατοικήσουν

Οι Ούργκ ειχαν ξεκινήσει την επίθεση, με ότι  μέσο μπορεί να φανταστεί κανείς

Οι νεράιδες προσπαθούσαν να τους αντιμετωπίσουν,αλλα αυτό φαινόταν ακατόρθωτο.

Οι Ούργκ,εχοντας αρχηγό τους τη μάγισσα,κέρδιζαν ολένα έδαφος.ήτααν πλέον θέμα χρόνου να ριξουν τα τείχη της μικρής πόλης και να χαθούν όλα.

Και εκεί που όλα νομίζεις ότι χάνονται, ένας δυνατος θόρυβος έκανε τις νεράιδες να κοιτάξουν τον ουρανό.

Οι νεραάιδες α΄ρχισαν να χοροπηδούν τρελλες από τη χαρα τους,να πανηγυρίζουν.αυτο ξαφνιασε και τους ουργκ,που απορησαν και κοιταξαν και αυτοί.

Και προςμεγαλη τους εκπληξη ειδαν μια λαμψη ,τον Εμιρελ μαζι με τους στρατιωτες του να κατεβαίνουν και να ριχνονται στη μαχη .

Ο Εμιρελ  σαν επιγειος θεος  αστραφτε στον ουρανο γιατι φορουσε τον χρυσο χιτωνα..

Η Εβιελ πριν φυγουν για τη νεραιδοχώρα του τον ειχε δωσει να τον φορεσει

-Θελω να σου δωσω κατι Εμιρελ.είναι κάτι που καποτε στο ειχε δωσει ο πατερας μου πριν χρόνια.

Ξερω ότι θαθελε να τον φορας.παρτον εμιρελ η χωρα μας σε χρειαζεται τωρα όσο ποτε του ειχε πει.

Η Εβιελ με τον Αριαν παρακολουθουσαν από μακρια το χαλασμο που γινοταν.η καρδια της χτυπουσεε δυνατα.ας τα καταφερνε ο Εμιρελ!.ηθελε τοσο πολύ να τελειωσει αυτος ο ζωντανος εφιαλτης που ζουσαν

Ο πριγκηπας και οι στρατιωτες του πολεμουσαν ασταματητα.μετα από λιγες ώρες οι ουργκ  αρχισαν να υποχωρουν. Τους ηρθε τοσο ξαφνικο που τα εχασαν.

Η μαγισσα των ξωτικών είχε τόσο θυμό μεσα της που τα σχεδια της χαλασαν…που  δεν λεγεται.

Να χαλασουν τα σχεδια από ένα μικρο κοριτσι.τα ειχε μαθει όλα.απο το μαγικο καθρεπτη της.ηξερε για την εβιελ τα παντα.

Η ματια της ετρεξε σαν αστραπη και τερματισε πανω στη μικρη Εβιελ που πανηγυριζε με τον Αριαν για τη νικη..το βλεμμα της παγωσε μπροστα στη θεα της Εβιελ.

Τα ματια της μικρυναν αποτομα.Απλωσε αργα το χερι της,τραβηξε μια σαιτα από τη φαρετρα της,και με την ανεση του καλυτερου τοξοβολου,την εστειλε κατευθειαν στη καρδια της μικρης νεραιδας

Η Εβιελ σωριαστηκε στο εδαφος

Τα μακρια μαλλια της χυθηκαν σαν χειμαρρος στο πλαι.

Τα μικρα της χερια απλωθηκαν και τραβηξαν το βελος....

Οι νεραιδες ολοι μαζευτηκαν γυρω από τον μικρο αγγελο.ειχαν παγωσει.εβλεπαν το αλλοτε ροδαλο προσωπο να αλλαζει χρωματα και στο τελος να παιρνει το χρωμα του παγου.

Τα βαθεια γαλανα ματια της αρχισαν να δυουν .

Ηταν όμως χαρουμενη.η χωρα της ειχε σωθει και ειχε βοηθησει για αυτό…..

Εβιελ φωναξε ο Εμιρελ και  έσκυψε από πανω της….

Μη στεναχωριεσαι Εμιρελ…….αρκει που σωσαμε τη χωρα μας.

Ο μικρος Αριαν,εκλαιγε με λυγμους

--------- σε παρακαλω εβιελ μη με αφησεις μονο μου.δε θελω να γυρισω στο ορφανοτροφειο. .

Αριαν εχεις τον Εμιρελ τωρα..

ο Αριαν απαρηγορητος.αρχισε να κανει αναποδες στροφες γυρω από τον εαυτο του.δεν πιστευε ότι εχανε τη φιλη  του.Δεν άξιζε αυτό το θάνατο η Εβιελ..

Οι υπολοιπες νεραιδες κοιταζαν σαν αποσβολωμενες.Μα είναι δυνατον? Σε μια στιγμη? Εκανε τοσο ταξιδι αυτό το κοριτσι, πηγε στον άλλο κοσμο, γυρισε,μας βοηθησε και τωρα θα επιστρεψει πίσω?

Το μικρο νεραιδοπουλο ξαφνικα σταματησε τις σβουρες.εσμιξε τα φρυδια του, μετα ανοιξε τα ματια του τοσο δυνατα που τον πονεσαν…και χαθηκε από μπροστα τους.

Σε δευτερολεπτα ξαναγυρισε κρατωντας το μικρο γαλαζιο μπουκαλακι.

Το κρατουσε στα χερια του σαν το πολυτιμοτερο πραγμα στο κοσμο.

-το πηρα όταν φυγαμε από τη σπηλια…το ειχα ξεχασει….εχει ακομα δυο σταγονες…και χωρις να πει τιποτε άλλο,εσταξε τις δυο σταγονες πανω στη καρδια της μικρης Εβιελ.το μαγικο φιλτρο εκανε παλι το θαυμα του…η πληγη αρχισε να χανεται,να κλεινει και η εβιελ ανοιξε παλι τα ματια της.

Πόσες σβουρες εφερε ο Αριαν από τη χαρα του δεν μπορεσα να τις μετρησω.

Μέτρησα όμως τα φιλιά που έδωσε στην Εβιελ, όταν συνήλθε.

Τη συνεχεια τη φανταζεστε ολοι νομιζω.το πανηγυρι στη μικρη χωρα κρατησε τεσσερα μερονυχτα.οι νεραιδες χορεψαν τοσο ,οσο δεν ειχαν χορεψει ποτε τους. Μεχρι τωρα.

Η Εβιελ και ο Αριαν ανακηρυχθηκαν από τον Εμιρελ  ηρωες της νεραιδοχωρας.

Τωρα αν με ρωτησετε αν ο Εμιρελ παντρευτηκε την Εβιελ……..δεν ξερω να σας πω..

Εφυγα εκεινη την ωρα γιατι επρεπε να φυτεψω …. κατι αρακαδες………που τους ειχα αφησει …….αφύτευτους…….σε καποιο παιχνιδι……..

Το μόνο που εμαθα αργότερα , είναι ότι η Εβιελ πηρε τον μικρο Αριαν μαζι της ,τον κρατησε κοντα της …για πάντα .και εζησαν μαζι κατω από τις ροζ καμπανουλες, μαζι με τη γιαγια Ερναλντα. Αλλωστε η Εβιελ ηταν πολύ μικρη για γαμους και υποχρεωσεις………

Προτιμουσε να  πετα ψηλα, να  αφουγκραζεται τους  ηχους στον αερα  ……και να χαιρεται την ελευθερια της. Μονο που τωρα δεν ηταν μονη της πια…….ειχε και τον μικρουλη Αριαν, …..