Το κουτί της Πανδώρας

Θα' θελα  όλα να σταματήσουν εδώ έτσι ξαφνικά ,όπως άρχισαν.

Αλλά δεν έχω τη δύναμη να το σταματήσω μόνη μου. Καλύτερα να το κάνουν οι άλλοι για μένα.

Άλλωστε  στη ζωή μου , άφηνα τους άλλους να αποφασίζουν, γιατί δεν είχα ποτέ τη δυνατή θέληση να αποφασίσω εγώ για μένα.

Μάλλον  γιατί δεν είχαποτέ  ηχηρά <θέλω>.

Και άφηνα πάντα να τον εαυτό μου να είναι φτερό στον άνεμο,έρμαιο των συγκυριών.

Και να τον παρακολουθώ, σαν να ήταν άλλος και όχι εγώ.

Μ έχει κουράσει πολύ ο εαυτός μου. Βουλιάζω  μέσα στην αναποφασιστικότητα του

χαρακτήρα μου, σαν τη μικρή Ίγκερ  στα αδυτα ενός άγνωστου  κοσμου.

Σκέφτομαι πώς θα ήταν τα πράγματα αν είχε αποφασιστεί αλλιώς..

Κανένας δεν το ξέρει όμως αν θα ήταν καλύτερα ή όχι .

Έτσι  γεμίζω  με ψευδαισθήσεις και προχωράω. Δεν κοιτάω πίσω. Δεν τολμάω να το κάνω.

Κάθε μέρα που περνάει αισθάνομαι να μεγαλώνει η εξάρτηση για πράγματα πρωτόγνωρα για μένα.

Μεγαλώνει και γω αισθάνομαι σαν μικρό παιδί, που περιμένουννα του φέρουν το δώρο που φανταζόταν πάντα στο αθώο του μυαλό.

Και φοβάται μη το ξεχάσουν, λόγω της παραζάλης της ζωής στην οποία βρίσκονται όλοι.

Και όταν του το φέρουν τελικά φοβάται να το ανοίξει , μήπως και απογοητευθεί από το περιεχόμενο του.

Ενώ κάποια άλλη στιγμή θα έτρεχε να το πάρει μέσα από ταχέρια από αυτού που του το προσφέρει.

Τρέμω και κάνω πίσω. Φοβάμαι μήπως και αυτό είναι σαν το κουτί της πανδώρας και ανοίγοντάς το,  ξεπηδήξει η θλίψη και σκορπίσει γύρω του δεινά.

Προτιμώ να μείνω στη μαγεία που κρύβει η καρτερία.

Εξάλλου  γνωρίζω ότι ημαγεία θα χαθεί ,όταν τελικά αποφασίσω να το ανοίξω........
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί να είμαι εγώ αυτή που θα προκαλέσει τόσο κακό,όταν πάντα στη ζωή μου το αντιπαλευόμουν, ακόμα κι όταν έπρεπε να θυσιάσω τα μικρά μου <θέλω>...

Georgia K