Αόρατη πληγή
΄Ηρθε και με βρήκε σε μια στιγμή που με πόναγε η έλλειψή
σου .. με ένα τσιγάρο στο χέρι να περιπλανιέμαι στο χθες μέσα σε ένα συννεφάκι
καπνού…τι θέλει τώρα κι αυτός?? Καιρό τώρα,
τον απέφευγα έντεχνα και είχα γλυτώσει από την αυστηρή κριτική του…..τον κορόιδευα
,λέγοντάς του ότι είμαι καλά...και είχα την εντύπωση ότι του είχα ξεφύγει..εχτές όμως ,αγριεμένος,με
έστησε απέναντι στον καθρέπτη , με κοίταξε βαθειά στα μάτια και με ρώτησε με αυτό
το ύφος που δε συμπαθώ καθόλου...
-Και τι κάνεις τωρα??
-Τι κάνω τωρα?? Τι εννοείς??
-Την άφησες πολύ να πετάξει..και δεν εήταν μαθημένη....
-Της άρεσε όμως..
-Τη παραμύθιασες όμως θες να πεις..της είπες ότι θα
είναι όλα ωραία αν πετάξει..
-Δε ξέρεις τι λες..
-Και γω ξέρω και συ ξέρεις..
-Ναι …αλλά το ήθελε..
-Το ήθελε, όπως θα το ήθελαν όλες…αλλά δε την προστάτευσες..
-Δε φταίω εγώ..δική της απόφαση ήταν..
-Όχι.!!.εσύ την έσπρωξες…εσύ και η ανωριμότητά σου..της έδειξες ψεύτικο
ουρανό…της χάρισες ψεύτικα φτερά..ψεύτικο
ήλιο..ψεύτικες ελπίδες..όλα ψέμματα… και
εκείνη έκανε όνειρα…κι αυτά ψεύτικα..
-Το ειχε ανάγκη....γι αυτό το έκανα..
-Το είχε
ανάγκη???Και τώρα?? Κοίτα τη πληγή
της..μέρα με τη μέρα ανοίγει πιο
πολύ…αιμορραγεί.…μαραίνεται σαν το λουλούδι που δε ποτίστηκε ποτέ....
-Πάντα ήσουν έτοιμος
να με κατηγορήσεις....πού τη βλέπεις εσύ τη πληγή της???
-Μα είσαι τόσο
τυφλή και δε βλέπεις???οι χειρότερες πληγές είναι αυτές που δεν τις βλέπουν οι άλλοι..όλοι
νομίζουν ότι είσαι μια χαρά και εσύ μέσα σου καίγεσαι και αιμορραγείς...
-Ωραίααα…εγώ φταίω.. και τι θες να κάνω τώρα??? Θα τη
γιατρέψω η ίδια πάλι..όπως έκανα και τις
άλλες φορές που πληγωνόταν....
-Δε γίνεται φονιάς και σωτήρας μαζί..
Δεν είναι το ιδιο σαν τις άλλες φορές..τότε τη πλήγωσαν άλλοι….τώρα τη πλήγωσες εσύ με όλη
αυτή την ανωριμότητα σου..πότε θα
μεγαλώσεις???πότε θα δεις τη ζωή με τη σωστή ματιά????πότε θα πάψεις να πιστεύεις σε μεγάλες αγάπες??
????
Κοίταξε το
δημιούργημά σου!!.
κοίτα την !…
Στόχευσα με το
βλέμμα αριστερά και την είδα..…είχε γίνει κατακόκκινη..ντρεπόταν.…ίσως γι αυτά που είχε νοιώσει .. οι χτύποι της ήταν διαφορετικοί από τις άλλες φορές..πιο χαμηλοί….νόμιζες
ότι θα έσβηνε.….τη λυπήθηκα…είχε δίκιο ο φίλος..πολύ δίκιο…
Της έκανα μεγάλο
κακό.…όμως, καθώς την κοίταζα , αυτή μου χαμογέλασε....ήταν ένα χαμόγελο περίεργο..και τότε μου μίλησε..
- Μη στεναχωριέσαι
…είμαι χαρούμενη....για μια ακόμα φορά κατάφερα να πετάξω..και πήγα πολύ ψηλά..
ταξίδεψα στο όνειρο..άγγιξα το χρώμα του…έζησα τις πιο όμορφες στιγμες..κι ας ήταν ψεύτικες… …ίσως
να είναι και η τελευταία φορά που ταξιδεύω… δε με νοιάζει πού θα φτάσω..δε με
νοιάζει αν θα φτάσω κάπου…θέλω να ταξιδεύω…κι αν είναι να χαθώ μέσα στα απάτητα μονοπάτια του μυαλού σου..ασε με
εκεί..μη ψάξεις να με βρεις ….ασε με ακόμα στο όνειρο..κι ας είναι ψεύτικο… ..
Γύρισα να δω την
αντίδρασή του φίλου..΄και τότε με ειδα…..με ένα βλέμα να χάνεται μέσα στο
καθρέπτη , με τα μάτια να δακρύζουν,
βυθισμένα μέσα στη θλίψη… …
Έκλαιγα αλλά
ήμουν ευτυχισμένη..…
Γ.Κ
